برنامه محفل سبکی اسلامی -ایرانی دارد و فقط یک ویژه برنامه قرآنی نیست، یک برنامه اجتماعی و فرهنگی و قرآنی است که نیاز مخاطب عام به یک برنامه نوروزی و ویژه برنامه افطار را برآورده می‌کند.

 رسانه ملی چند سالی است علاوه بر بحران مخاطب با بحران محتوا نیز دست وپنجه نرم می کند. مخاطب امکان دسترسی به رسانه‌ها و انواع مجاری ارتباطی را دارد و به راحتی اطلاعات دریافتی از این مجاری را با هم مقایسه می‌کند و صحت و سقم آنها را نیز می سنجد.محتوای تکراری رسانه ملی گاهی  در طنز گویه های مردم در نامگذاری آی تکرار و گاهی اقبال نکردن از  فصول جدید برخی برنامه ها، نشانگر قالب های کلیشه ای برنامه های مختلفی است که ذائقه مخاطب رسانه ملی را تلخ می کند.

به این گستره مبحث مهم اقتصاد توجه و فروش وقت مخاطب و انبوه پیام های بازرگانی گوناگون را نیز باید اضافه کرد که در نهایت نمره رسانه ملی در نظر مخاطبان مدام در حال تغییر است .به خصوص آنکه مخاطب هوشمند و گاهی فعال در روزهای مناسبتیِ خاصِ سال، از تکراری بودن شخصیت ها و روال برنامه و برنامه ریزی شبکه خسته و سرگران است.در آن طرف میدان نیز آغوش باز رسانه های مختلف و شبکه های گوناگون با مقاصد آشکار وپنهان در صنعت رسانه ،غفلت مسئولین رسانه ملی را آرزو می کند.

در این میان گاهی در لحظات طلایی توجه مخاطب، یک حرکت هوشمندانه می تواند چند نیاز را پاسخ دهد و چند خلاء را به طور همزمان پر کند.

ماه مبارک رمضان یکی از فرصت های طلایی رسانه ملی است که مخاطب برای دریافت لحظات افطار و سحر ؛ خود را با نوای رسانه ملی کوک می کند.

در لحظات سرشار از معنویت افطار وسحر که شاید مخاطب با تنفس هوای دلنشین رمضان به آمادگی روحی نیز دست یافته است،یک چینش هنرمندانه تغییری فاتحانه را به قاب جادویی تلویزیون گره می زند. چینشی به دور از کلیشه های ماه مربا وعسل که حتی در »  عصر جدید«رسانه ای ،پای اشک را به میان می آورد و صحنه بیماری و فقر ونداری شرکت کنندگان طنز دیگری را میان مخاطب فعال ومنفعل رد وبدل کرد که علیخانی نیز مانند هرچیز باز جوید اصل خویش.

 امسال اما بعد از چندین سال روال تکراری و وقفه در برنامه های قاب شبکه سه سیما، برنامه محفل آرام آرام در حالی  جای خود را در میان مخاطبان پیدا کرد که برنامه زندگی پس از زندگی بعد از چندفصل دچار روزمرگی و تکرار شده بود وحتی میزان های » موزون« برنامه، ماهیت لو رفته نگاه رسانه ای  برنامه ساز را تعدیل نکرد و این برنامه در پله پایین تری قرار گرفت.

 نکته جالب آنکه برنامه محفل با محتوای قرآنی از شبکه ای  غیراز شبکه  قرآن سیما، روی آنتن رفت ومخاطب هوشمند می داند که در برنامه سازی خط کشی های مشخصی برای شبکه ها تعریف شده و معمولا شبکه ها جز در موارد نادر پا در کفش یکدیگر نمی کنند.

. به قول یکی ازفعالان رسانه ای و فرهنگی «راه اندازی شبکه قرآن غیر از همه برکات و حسن هایش برای مخاطب تخصصی ،قرآنی یک آفت بزرگ هم در این سالها داشت؛ اینکه الباقی شبکه های تلویزیونی دیگر برای تولید برنامه های تلویزیونی قرآنی، متناسب با مخاطب هدف خودشان دینی را به گردنشان احساس نمی کردند و این موضوع را از سبد ماموریت های خود بیرون می گذاشتند و تلاش ویژه ای هم در این راستا نمی کردند یعنی برای بخش قابل توجهی از مخاطب عام، به مرور شبکه قرآن تبدیل به شبکه ای شد که بدون لحظه ای توقف صرفا از روی آن می پریدند و بقیه شبکه ها هم اساسا دغدغه ای برای طراحی و تولید آثار ویژه قرآنی و کشاندن موضوعات قرآنی به ساحت عمومی نداشتند و این در حالی بود که برنامه های با سابقه تری همچون درس هایی از قرآن هم طبیعتا با گذشت دهه ها از شروع پخش و حفظ ساختار ثابت برنامه کم کم دوران اوج خود را سپری کرده بودند و این خلا بیش از پیش به چشم می آمد. »

اما این بار قصه روایت متفاوت و ترکیب متفاوت تری را نیز به دنبال خود آورد.

محفلی شاد با محوریت قرآن. که به تناسب کشش های میهمانان برنامه با صوتی خوش ،آهنگ تلاوت میکنند و از حفظ گرفته تا تفسیر وتدبر و حکایت و روایت و سرود را در هم می آمیزند و خلا برنامه شاد رمضانی را در قاب شبکه سه سیما پر می کنند.برنامه ای بعد از »معلا  « و »عصر جدید «  جای خالی استعداد سنجی قرآنی را در ذائقه علاقمندان کلام وحی و طرفداران گسترش جامعه قرانی آشکار کرده بود.

برنامه محفل سبکی اسلامی -ایرانی دارد وفقط یک ویژه برنامه قرآنی نیست، یک برنامه اجتماعی و فرهنگی و قرآنی است که نیاز مخاطب عام به یک برنامه نوروزی و ویژه برنامه افطار را برآورده می‌کند.

ساختار برنامه باعث شد نوعی صمیمیت به مخاطب انتقال یابد و با حضور تماشاگران و میزبانانی که به دور از گفتگوهای رسمی، ارتباط حسی برقرار می‌کنند؛ فضای متفاوتی از نگاه به قرآن همراه با  نگاه نو، خلاقیت و جامع‌نگری را  ارائه کند.میزبان قاریانی  که گاهی اختلاف نظر دارند و موارد مورد نظر خودشان را مطرح می‌کنند.

تعدد سوژه ها و روایت از زاویه دید و گشودن جهان متفاوت خودشان، قصه ها را در یک نقطه تلاقی به هم گره می زد و آن محوریت قرآن و چگونگی قرآنی شدنش آنان بود.

توجه این برنامه به بحث تولید محتوای رسانه ای فاخر از کلام وحی ، چیدمان متفاوت تولیدات رسانه ای قرآنی در عرصه ملی و بین المللی ، توجه به کارکردهای قرآن در سبک زندگی ایرانی اسلامی  با نمونه های ملموس ، توجه به ساختار ذهنی مخاطب و پاسخگویی به سوالات و چالش های مخاطب و نزدیک کردن به ایده آل روشن جامعه قرآنی در کلام اهلبیت علیهم السلام  وتوجه به  محدویت امروزی  مخاطب رسانه،آینده روشنی را پیش روی این برنامه خواهد گذاشت.