عزاداری و هیأت درجامعه

This is the HTML version of عزاداری و هیأت درجامعه Page 1
To view this content in Flash, you must have version 8 or greater and Javascript must be enabled. To download the last Flash player click here

شماره ششم :پایش و آسیب شناسی هیئات و مراسم عزاداری

دور شدن هیئتها از محتوای اصیل قیام حسینی (ع) و پیامهای آن، میتواند زنگهای خطر را به صدا درآورد، اگر تاکنون به صدا درنیاورده باشد. زندگی عاشورایی که شیعیان با آن و در آن زیسته اند، حاصل روضه ها و منابری است که به نام امام حسین (ع) برپاشده است. در اینگونه زندگی که با عاشورا و پیامهای معرفتی آن شکل گرفته است، اعتلای جامعه و غلبه ی فرهنگ اسلامی، ایثار و تلاش برای همنوعان و رضایت خالق، روش و هدف زندگی است. ساکنان جامعه ی شیعی، از قرنها پیش هویت شیعی و اجتماعی خود را از واعظان مساجد و عالمان دین فرامیگرفته اند که با تشکل معرفتی «هیأت » پیوند خورده بود. بنابراین آسیبهای این تشکل میتواند جامعه ی شیعی را دچار چالش هویت و معرفت کند.
در بعضی از هیئات جدید، فرمهای عزاداری بر محتوای آن غلبه کرده است و مداحان برای جذب مخاطب، از سبکها و فرمهایی استفاده میکنند که در برخی موارد ممکن است با شئون هیئت و امر عزاداری متجانس نباشد. و این تغییر سبک و فرم، گاه به جایی می رسد که از بلندگوهای هیئات، آهنگهایی به گوش میرسد که فضایی متناسب با مجالس لهو و لعب را به ذهن مستمع متبادر میکند.
رفتارهای موهن، بالا و پایین پریدنها و لباس دریدنهای نمایشی، در برخی هیئتهای جوانان بیش از گذشته دیده میشود. و این امور نمایشی جایگزین پیامهای پرشور و معرفت و سازنده عاشورا میگردد. حرکت به این سمت وسوی، مجالس پربار عزاداری را که از ارکان انقلاب اسلامی بوده اند، به خطر انداخته و دغدغه مندان را با چالشی جدی مواجه خواهد ساخت.
حرکت هیئتها به سمت مداح محوری و غلبه ی مادحان بر واعظان در هیأتها، مستمعان مجالس حسینی را نیز از بهره مندی معرفتی محروم خواهد ساخت ومعرفت زایی که کارکرد اساسی هیأتها در قر نهای گذشته بوده، جای خود را به احساس معنوی کاذب خواهد سپرد.