خلافت و امامت در کلام اسلامي (5)
مولف : علي رباني گلپايگاني
دلايل وجوب امامت ادله ي وجوب امامت را مي توان به سه دسته تقسيم کرد:1- ادلّه ي نقلي محض؛ يعني، ادلّه اي که به صورت مستقيم و روشن، از نصوص و ظواهر ديني استفاده مي شود.
امامت، مهم ترين جايگاه بحث هاي کلامي بحث و گفت و گو درباره ي خلافت و امامت، يکي از مهم ترين و ديرين ترين بحث ها و گفت و گوهايي است که در جهان اسلام، پس از رحلت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله ميان مسلمانان مطرح شده است.
اجراي حدود و حفظ نظام اسلامي شکي نيست که شارع مقدّس، از مسلمانان خواسته است که حدود اسلامي را اجرا کنند و مرزهاي کشور اسلامي را از تجاوز دشمنان حفظ کنند و پاسدار کيان اسلام و امّت اسلامي باشند.
حقيقت امامت واژه ي امامت، در لغت، به معناي «رهبري و پيشوايي» است و «امام» را «مقتدا و پيشوا» گويند، خواه، آن مقتدا و پيشوا، انساني باشد يا چيزي ديگر.
وجوب امامت اکثريّت قاطع مذاهب و متکلّمان اسلامي، امامت را واجب مي دانند، اگر چه در اين که «وجوب امامت وجوب کلامي است يا فقهي؟ عقلي است يا نقلي؟»، اختلاف نظر دارند. براي روشن شدن اين مطلب، ديدگاه مذاهب کلامي را يادآور مي شويم: