مقدمه:رهبران يك جامعه در موضوع عوامل قدرت و مولفه‌هاي امنيت به خصوص نيروي انساني تاثير بسزايي داشته و به وجود آورنده يا تاثيرگذارنده بر روحيه ملي نيز مي‌باشند. نحوه تجهيز و به كارگيري منابع مادي و معنوي[1]، بهره‌گيري از اعتقادات و تقويت ‌ايمان براي ‌ايجاد و تقويت همبستگي و انسجام داخلي و ... همه به عامل رهبري بستگي دارد.[2]

مقدمهبدون ترديد مي‌توان ادعا کرد که یکی از ارکان اصلی قانون اساسي جمهوري اسلامي‌ايران، ‌ولايت فقيه بوده و در جاي جاي این قانون، به اين مبحث پرداخته شده است.از نظر قانون اساسی «رهبر منتخب خبرگان، ولایت امر و همه‌ی مسوولیت‌های ناشی از آن را برعهده خواهد داشت».[1]

چكيده:ولایت فقیه از ارکان اساسی نظام جمهوری اسلامی به شمار می‌رود. تاثیر، نقش و کارکرد ولی فقیه در شئون مختلف کشور و نظام، ناشی از موقعیت معنوی، مردمی و حقوقی این مقام بوده و در قانون اساسی نیز به این موقعیت اشاره شده است. یکی از کارکردهای مهم رهبر نظام جمهوری اسلامی ایران، در بعد امنیت ظاهر می‌شود .

گفتار اول: امنيت[1]بعضي از تعاريفي كه از مفهوم امنيت شده، چنين است:فرهنگ لغت «لاروس»، امنيت را چنين تعريف مي‌كند: «امنيت، اعتماد، آرامش روحي و رواني است. تفكري كه براساس آن ، خطر، ترس، وحشت و خسران بي‌معنا مي‌شود. فقدان مخاطرات». فرهنگ لغت «معين» نيز امنيت را چنين تعريف كرده:«ايمن شدن، در امان بودن، نداشتن بيم و بي‌بیمي».