در تعریف مفهوم مذکور، استاد ارسطا آن را به معنای خط مشی گذاری و ریل گذاری دانسته و آن را متشکل از دو مؤلفه ذیل معرفی کردند:
یک: تعیین کردن اهداف قریب، میانی و غایی.
دو: تعیین راه‌های رسیدن به اهداف مذکور.
اهداف موردنظر در فقه اهل سنت تحت عنوان «مقاصد شریعت» و در فقه شیعه تحت عنوان «غرض شارع » یا «مذاق شارع» و یا عنوان های دیگر آمده است. این مقاصد و نصوصی که ناظر به مقاصد شریعت هستند می توانند به‌عنوان یک «محک»، فقیه را برای احراز صحت استنباط خویش از منابع دینی یاری نمایند.
بدین‌صورت، فقیه با در نظر داشتن مقاصد شریعت یا غرض شارع، دین را از حرکت به سمت قشری-گری حفظ می‌کند. برای مثال فقیه با توجه به مقصد شارع از حرمت ربا که همان دفع ظلم است استفاده از حیل شرعی را جایز نمی‌شمارد چراکه با استفاده از این حیل ظلم برجای خود باقی می‌ماند.
شایان‌ذکر است در جلسه ی نهم فقه اجتماعی نیز به بحث سیاست گذاری پرداخته خواهد شد.