در زمانه ما، علوم انسانی مانند روزگار گذشته دیگر پندآموز و ناصحانه نیست. امروز علوم انسانی کاربردی­ تر شده و میان تفکر در باب انسان و علوم انسانی جدید پیوند تنگاتنگی رخ داده است.  از سوی دیگر در گذشته به فراخور ماهیت حکومت­ ها، علوم انسانی جایگاهی در حکومت­ داری و مدیریت اجتماعی نداشت؛ در دوره جدید، حکمرانی و تدبیر امور اجتماعی بدون علوم انسانی ممکن نیست. علوم انسانی در دوران مدرن از یکسو منجر به تأسیس نظامات اجتماعی شده و از این راه قالبی برای تغییر در جوامع انسانی طراحی کرده است و از سوی دیگر با برنامه­ های توسعه، تغییر در جوامع را از وضعیت موجود تا وضعیت مطلوب به صورت برنامه­ ریزی شده پیگیری می­کند. برخی اندیشمندان معتقدند در دوران مدرن تغییر در جهان انسانی وابسته به برنامه ­ریزی است و برنامه­ ریزی بر مبنای علوم انسانی صورت می­گیرد؛ ازاین رو علوم انسانی در عصر حاضر ماهیت کاربردی و عینی یافته و از دانستنی­ های انتزاعیِ صرف به علمی انضمامی و مؤثر گذار کرده است.

در شرایط فعلی، تحقیقات موجود در زمینه علوم انسانی، برای حل مسائل جامعه اسلامی بر اساس منابع و آموزه ­های اسلامی، نظریه علمی، نظام جامع و قاعده کارآمد طراحی نمی­کنند؛ برای مثال نظام جامع امنیت ملی، نظام بانکداری اسلامی، نظام حقوقی اسلام، نظام بیمه اسلامی می­ توانند به وسیله پژوهش ­های علمی طراحی شوند یا حداقل نظریه ­پردازی لازم برای رسیدن به اشباع نظری و شکل­ گیری مقدمات نظری آنها صورت گیرد.

کتاب حاضر درصدد است با در نظر گرفتن دغدغه­ ها، روش ها و انواع جدیدی از تحقیق را بیان کند و راه نویی را پیش پای پژوهندگان و اهل علم قرار دهد

در این کتاب پس از بیان کلیاتی درباره تحقیقات مسئله محور و چگونگی ورود به پژوهش، شیوه استخراج و یافتن مسائل و تهیه نظام­ واره مسائل را بیان می­کنیم و سپس برای شناخت و بررسی عمیق مسائل، مدل مسئله ­شناسی SPM یا مکث را معرفی می­کنیم.

یکی دیگر از ویژگی­های بدیع این کتاب، اختصار و نموداری بودن برخی مطالب مهم و درعین­ حال شناخته­ شده است؛ برای مثال محورهای مهم مربوط به تهیه طرحنامه پژوهشی به صورت جدول راهنما ذکر شده است؛ به گونه­ ای که اهل پژوهش به راحتی می ­توانند با تکمیل جداول، طرح پژوهشی مدنظر خود را استخراج کنند و از سردرگمی و صرف انرژی فراوان دور باشند.

نگارنده با حدود 25 سال تجربه در اجرا و مدیریت پژوهش­ های مسئله ­محور، بر آن است دانسته­ های خود را در اختیار جامعه علمی قرار دهد تا هم در معرض نقد و ارزیابی اهل علم قرار گیرد و هم به ترویج این رویکرد و روش های مربوط به آن کمک کند.