ای انسان ، تنها تویی که زیبایی را درک میکنی، جمال و جلال و کمال، تو را جذب میکند. تنها تویی که خدای را با عشق ـ نه با جبر ـ پرستش میکنی. تنها تویی که در تنهایی نماینده خدا شدهای. ای انسان تنها تویی که قدرت و خلاقیت خدا را درک میکنی. تنها تویی که غرور میورزی و عصیان میکنی و لجوجانه میجنگی و شکسته میشوی و رام میگردی و جلال و جبروت خدا را با بلندی طبع و صاحبنظری خود درک میکنی.